ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ ΚΟΤΖΙΑ
Η γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης…
Δυσαρέσκεια και απογοήτευση στο Βελιγράδι, πανηγύρια στην Πρίστινα, ανακούφιση στην Ουάσιγκτον… Η γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, που θεωρεί νόμιμη τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις στα Βαλκάνια και σχετική ικανοποίηση σε μεγάλο τμήμα της διεθνούς κοινότητας, που θεωρεί το ζήτημα «τελειωμένη υπόθεση». Ο Σέρβος πρόεδρος Μπόρις Τάντιτς βεβαίωσε ότι η Σερβία δεν θα αναγνωρίσει ποτέ το Κόσοβο και θα συνεχίσει να μάχεται για να πάρει πίσω το έδαφός του. Την ίδια ώρα, ο «πρωθυπουργός» του Κοσόβου, Χασίμ Θάτσι, γιόρταζε στις ΗΠΑ όπου βρισκόταν τη νίκη των Αλβανόφωνων.
Οι περισσότερες χώρες της ΕΕ και οι ΗΠΑ περιμένουν από τη Σερβία να αντιδράσει με «ψυχραιμία και λογική» στην απόφαση, καθώς έχει μπροστά της πολλά ανοιχτά ζητήματα. Σε μια περίοδο που η σερβική διπλωματία έχει κάνει εντυπωσιακά βήματα για να αφήσει πίσω πολλά από τα εθνικιστικά «βαρίδια» του παρελθόντος, η ετυμηγορία του Διεθνούς Δικαστηρίου φέρνει αναταραχή όχι μόνο στο Βελιγράδι, αλλά σε όλη την περιοχή των Βαλκανίων. Αναπόφευκτα, η απόφαση της Χάγης δημιουργεί εσωτερικά προβλήματα στη σερβική κυβέρνηση, που θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις επί «τεχνικών ζητημάτων» στα οποία απαντά η απόφαση, αλλά και επί της διατύπωσης της προσφυγής που είχε καταθέσει.
Η απόφαση της Χάγης δεν εισήλθε στην ουσία της αναγνώρισης του Κοσόβου, αλλά εξέτασε το δικαίωμα των Αλβανόφωνων να προχωρήσουν σε ανακήρυξη της ανεξαρτησίας. Δηλαδή, διαχωρίζει το θέμα της νομιμότητας της ανακήρυξης ανεξαρτησίας από τη νομιμότητα της ανεξαρτητοποίησης. Αν και δεν είναι δεσμευτική, δημιουργεί όμως δεδικασμένο και ενδέχεται να αποτελέσει τη νομική βάση για δεκάδες αποσχιστικά κινήματα ανά τον πλανήτη.
Αναγνώριση
Με την προτροπή των ΗΠΑ και των 22 από τις 27 χώρες της ΕΕ, πιθανότατα να προχωρήσουν κι άλλες κυβερνήσεις στην αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου. Στη συνείδηση πολλών λαών και στη διεθνή διπλωματική σκηνή έχει ήδη αρχίσει να εκλαμβάνεται ως «διαφορετικό κράτος» και ας απαγορεύει η Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών τη χάραξη νέων συνόρων με μονομερείς αποσχίσεις. Μετά την εξέλιξη αυτή, ο εφιάλτης του «ντόμινο» των Βαλκανίων μοιάζει να παίρνει σάρκα και οστά.
Ο πρωθυπουργός των Σέρβων της Βοσνίας, Μίλοραντ Ντόντιτς, δήλωσε ότι οι Σερβοβόσνιοι ενδέχεται θα ακολουθήσουν το παράδειγμα του Κοσόβου. Με λίγα λόγια, έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου.
Αναμένοντας τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το Σεπτέμβριο, η Σερβία θα πρέπει να συμβιβάσει τις δύο δυνάμεις που άλλοτε την ωθούν στο παρελθόν και άλλοτε την αναγκάζουν να στραφεί στο μέλλον. Σαν τον Ιανό, η Σερβία κοιτάζει νοσταλγικά την ένδοξη ιστορία του παρελθόντος, με το Κόσοβο να αποτελεί το λίκνο του πολιτισμού της και, παράλληλα, αναγκάζεται να στραφεί στην πραγματικότητα, που λέει ότι οι περισσότερες χώρες της ΕΕ (εκτός από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Κύπρο, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Σλοβακία) έχουν εδώ και πολύ καιρό αναγνωρίσει τη νότια σερβική επαρχία (προτεκτοράτο του ΟΗΕ από το 1999) ως κρατίδιο με θεσμούς.
O πρόεδρος του Κοσόβου, Φατμίρ Σεϊντίου, δήλωσε ότι μέχρι το 2011 το Κόσοβο θα μπορούσε να υποβάλλει αίτηση για ένταξή του στον ΟΗΕ. Σε διακήρυξή της, η Bουλή της Πρίστινα αναφέρει ότι περιμένει να αναγνωριστεί το Κόσοβο και από άλλες χώρες. Η κυβέρνηση των Αλβανόφωνων του Κοσόβου θα ξεκινήσει το επόμενο διάστημα μεγάλη εκστρατεία για την αναγνώρισή του, αποστέλλοντας επιστολές σε περισσότερες από 100 χώρες.
Η γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης…
Δυσαρέσκεια και απογοήτευση στο Βελιγράδι, πανηγύρια στην Πρίστινα, ανακούφιση στην Ουάσιγκτον… Η γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, που θεωρεί νόμιμη τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις στα Βαλκάνια και σχετική ικανοποίηση σε μεγάλο τμήμα της διεθνούς κοινότητας, που θεωρεί το ζήτημα «τελειωμένη υπόθεση». Ο Σέρβος πρόεδρος Μπόρις Τάντιτς βεβαίωσε ότι η Σερβία δεν θα αναγνωρίσει ποτέ το Κόσοβο και θα συνεχίσει να μάχεται για να πάρει πίσω το έδαφός του. Την ίδια ώρα, ο «πρωθυπουργός» του Κοσόβου, Χασίμ Θάτσι, γιόρταζε στις ΗΠΑ όπου βρισκόταν τη νίκη των Αλβανόφωνων.
Οι περισσότερες χώρες της ΕΕ και οι ΗΠΑ περιμένουν από τη Σερβία να αντιδράσει με «ψυχραιμία και λογική» στην απόφαση, καθώς έχει μπροστά της πολλά ανοιχτά ζητήματα. Σε μια περίοδο που η σερβική διπλωματία έχει κάνει εντυπωσιακά βήματα για να αφήσει πίσω πολλά από τα εθνικιστικά «βαρίδια» του παρελθόντος, η ετυμηγορία του Διεθνούς Δικαστηρίου φέρνει αναταραχή όχι μόνο στο Βελιγράδι, αλλά σε όλη την περιοχή των Βαλκανίων. Αναπόφευκτα, η απόφαση της Χάγης δημιουργεί εσωτερικά προβλήματα στη σερβική κυβέρνηση, που θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις επί «τεχνικών ζητημάτων» στα οποία απαντά η απόφαση, αλλά και επί της διατύπωσης της προσφυγής που είχε καταθέσει.
Η απόφαση της Χάγης δεν εισήλθε στην ουσία της αναγνώρισης του Κοσόβου, αλλά εξέτασε το δικαίωμα των Αλβανόφωνων να προχωρήσουν σε ανακήρυξη της ανεξαρτησίας. Δηλαδή, διαχωρίζει το θέμα της νομιμότητας της ανακήρυξης ανεξαρτησίας από τη νομιμότητα της ανεξαρτητοποίησης. Αν και δεν είναι δεσμευτική, δημιουργεί όμως δεδικασμένο και ενδέχεται να αποτελέσει τη νομική βάση για δεκάδες αποσχιστικά κινήματα ανά τον πλανήτη.
Αναγνώριση
Με την προτροπή των ΗΠΑ και των 22 από τις 27 χώρες της ΕΕ, πιθανότατα να προχωρήσουν κι άλλες κυβερνήσεις στην αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου. Στη συνείδηση πολλών λαών και στη διεθνή διπλωματική σκηνή έχει ήδη αρχίσει να εκλαμβάνεται ως «διαφορετικό κράτος» και ας απαγορεύει η Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών τη χάραξη νέων συνόρων με μονομερείς αποσχίσεις. Μετά την εξέλιξη αυτή, ο εφιάλτης του «ντόμινο» των Βαλκανίων μοιάζει να παίρνει σάρκα και οστά.
Ο πρωθυπουργός των Σέρβων της Βοσνίας, Μίλοραντ Ντόντιτς, δήλωσε ότι οι Σερβοβόσνιοι ενδέχεται θα ακολουθήσουν το παράδειγμα του Κοσόβου. Με λίγα λόγια, έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου.
Αναμένοντας τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το Σεπτέμβριο, η Σερβία θα πρέπει να συμβιβάσει τις δύο δυνάμεις που άλλοτε την ωθούν στο παρελθόν και άλλοτε την αναγκάζουν να στραφεί στο μέλλον. Σαν τον Ιανό, η Σερβία κοιτάζει νοσταλγικά την ένδοξη ιστορία του παρελθόντος, με το Κόσοβο να αποτελεί το λίκνο του πολιτισμού της και, παράλληλα, αναγκάζεται να στραφεί στην πραγματικότητα, που λέει ότι οι περισσότερες χώρες της ΕΕ (εκτός από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Κύπρο, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Σλοβακία) έχουν εδώ και πολύ καιρό αναγνωρίσει τη νότια σερβική επαρχία (προτεκτοράτο του ΟΗΕ από το 1999) ως κρατίδιο με θεσμούς.
O πρόεδρος του Κοσόβου, Φατμίρ Σεϊντίου, δήλωσε ότι μέχρι το 2011 το Κόσοβο θα μπορούσε να υποβάλλει αίτηση για ένταξή του στον ΟΗΕ. Σε διακήρυξή της, η Bουλή της Πρίστινα αναφέρει ότι περιμένει να αναγνωριστεί το Κόσοβο και από άλλες χώρες. Η κυβέρνηση των Αλβανόφωνων του Κοσόβου θα ξεκινήσει το επόμενο διάστημα μεγάλη εκστρατεία για την αναγνώρισή του, αποστέλλοντας επιστολές σε περισσότερες από 100 χώρες.
ΠΩΣ ΕΦTΑΣΕ ΤΟ ΚΟΣΟΒΟ ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
1389 Oι Τούρκοι νικούν τους Σέρβους στη μάχη του Κόσοβο Πόλιε (Τόπος των Κοτσυφιών).
1690-1738 Η τουρκική κατοχή αναγκάζει πολλούς Σέρβους να εγκαταλείψουν το Κόσοβο.
1912, Βαλκανικοί Πόλεμοι Η Σερβία ανακαταλαμβάνει το Κόσοβο από τους Τούρκους. Η σερβική κυριαρχία αναγνωρίζεται το 1913 με τη Συνθήκη του Λονδίνου.
1918 Το Κόσοβο προσαρτάται στο Βασίλειο της Σερβίας, της Κροατίας και της Σλοβενίας.
1929 Γεννιέται η Γιουγκοσλαβία.
1941-1945 Μεγάλο μέρος του Κοσόβου αποτελεί τμήμα της υπό ιταλικό έλεγχο Μεγάλης Αλβανίας, που τάσσεται στο πλευρό της Ναζιστικής Γερμανίας. Ο κροατικής καταγωγής Γιόσιπ Μπροζ Τίτο ηγείται του αγώνα κατά των Γερμανών. Μετά τη νίκη, ο Τίτο τίθεται επικεφαλής της κομουνιστικής Γιουγκοσλαβίας μέχρι το θάνατό του, το 1980. Το Κόσοβο έχει καθεστώς αυτονομίας.
1989 Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς αίρει το καθεστώς αυτονομίας του Κοσόβου και θέτει εκτός νόμου την αλβανική γλώσσα.
1990 Οι Αλβανόφωνοι του Κοσσυφοπεδίου κηρύσσουν την επαρχία ανεξάρτητη.
1992 Ο ακαδημαϊκός Ιμπραήμ Ρουγκόβα εκλέγεται πρόεδρος στην αποσχισθείσα «Δημοκρατία του Κοσόβου».
1998 Ο αποκαλούμενος Απελευθερωτικός Στρατός του Κοσόβου (UCK) ελέγχει το 40% του εδάφους.
Μάρτιος 1999 Αποτυγχάνουν οι συνομιλίες μεταξύ Μιλόσεβιτς και διεθνούς κοινότητας στη Γαλλία. Το ΝΑΤΟ βομβαρδίσει τη Γιουγκοσλαβία.
Μάιος – Ιούνιος 1999 Συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί επί 72 μέρες. Ο Μιλόσεβιτς κατηγορείται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
2005 Ορίζεται από τον ΟΗΕ διεθνής μεσολαβητής για το Κόσοβο: ο Φινλανδός Μάρτι Αχτισάαρι.
2006-2007 Ο Μιλόσεβιτς πεθαίνει στις φυλακές της Χάγης, ο Αχτισάαρι προτείνει σχέδιο για την ανεξαρτησία του Κοσόβου. Ο πρώην αντάρτης του UCK Χασίμ Θάτσι εκλέγεται πρωθυπουργός και υπόσχεται πλήρη ανεξαρτησία.
17/2/2008 Το Κόσοβο ανακηρύσσει μονομερώς την ανεξαρτησία του από τη Σερβία. Οι Σέρβοι αντιδρούν έντονα και ξεσπούν επεισόδια.
11/6/2008 Το Κόσοβο υιοθετεί εθνικό ύμνο δίχως στίχους.
15/6/2008 Το πρώτο Σύνταγμα του Κοσόβου τίθεται σε ισχύ.
8/10/2008 Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών εγκρίνει το αίτημα της Σερβίας να ζητήσει από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να κρίνει τη νομιμότητα της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου.
8/5/2009 Το ΔΝΤ προσφέρεται να δεχτεί στους κόλπους του το Κόσοβο ως νέο μέλος.
29/6/2009 Η Παγκόσμια Τράπεζα προσφέρεται να δεχτεί ως μέλος της το Κόσοβο.
Μάιος – Ιούλιος 2010 Αλβανόφωνοι και Σέρβοι συγκρούονται στη Μιτρόβιτσα στα χειρότερα επεισόδια που ξέσπασαν έπειτα από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου.
1389 Oι Τούρκοι νικούν τους Σέρβους στη μάχη του Κόσοβο Πόλιε (Τόπος των Κοτσυφιών).
1690-1738 Η τουρκική κατοχή αναγκάζει πολλούς Σέρβους να εγκαταλείψουν το Κόσοβο.
1912, Βαλκανικοί Πόλεμοι Η Σερβία ανακαταλαμβάνει το Κόσοβο από τους Τούρκους. Η σερβική κυριαρχία αναγνωρίζεται το 1913 με τη Συνθήκη του Λονδίνου.
1918 Το Κόσοβο προσαρτάται στο Βασίλειο της Σερβίας, της Κροατίας και της Σλοβενίας.
1929 Γεννιέται η Γιουγκοσλαβία.
1941-1945 Μεγάλο μέρος του Κοσόβου αποτελεί τμήμα της υπό ιταλικό έλεγχο Μεγάλης Αλβανίας, που τάσσεται στο πλευρό της Ναζιστικής Γερμανίας. Ο κροατικής καταγωγής Γιόσιπ Μπροζ Τίτο ηγείται του αγώνα κατά των Γερμανών. Μετά τη νίκη, ο Τίτο τίθεται επικεφαλής της κομουνιστικής Γιουγκοσλαβίας μέχρι το θάνατό του, το 1980. Το Κόσοβο έχει καθεστώς αυτονομίας.
1989 Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς αίρει το καθεστώς αυτονομίας του Κοσόβου και θέτει εκτός νόμου την αλβανική γλώσσα.
1990 Οι Αλβανόφωνοι του Κοσσυφοπεδίου κηρύσσουν την επαρχία ανεξάρτητη.
1992 Ο ακαδημαϊκός Ιμπραήμ Ρουγκόβα εκλέγεται πρόεδρος στην αποσχισθείσα «Δημοκρατία του Κοσόβου».
1998 Ο αποκαλούμενος Απελευθερωτικός Στρατός του Κοσόβου (UCK) ελέγχει το 40% του εδάφους.
Μάρτιος 1999 Αποτυγχάνουν οι συνομιλίες μεταξύ Μιλόσεβιτς και διεθνούς κοινότητας στη Γαλλία. Το ΝΑΤΟ βομβαρδίσει τη Γιουγκοσλαβία.
Μάιος – Ιούνιος 1999 Συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί επί 72 μέρες. Ο Μιλόσεβιτς κατηγορείται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
2005 Ορίζεται από τον ΟΗΕ διεθνής μεσολαβητής για το Κόσοβο: ο Φινλανδός Μάρτι Αχτισάαρι.
2006-2007 Ο Μιλόσεβιτς πεθαίνει στις φυλακές της Χάγης, ο Αχτισάαρι προτείνει σχέδιο για την ανεξαρτησία του Κοσόβου. Ο πρώην αντάρτης του UCK Χασίμ Θάτσι εκλέγεται πρωθυπουργός και υπόσχεται πλήρη ανεξαρτησία.
17/2/2008 Το Κόσοβο ανακηρύσσει μονομερώς την ανεξαρτησία του από τη Σερβία. Οι Σέρβοι αντιδρούν έντονα και ξεσπούν επεισόδια.
11/6/2008 Το Κόσοβο υιοθετεί εθνικό ύμνο δίχως στίχους.
15/6/2008 Το πρώτο Σύνταγμα του Κοσόβου τίθεται σε ισχύ.
8/10/2008 Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών εγκρίνει το αίτημα της Σερβίας να ζητήσει από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να κρίνει τη νομιμότητα της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου.
8/5/2009 Το ΔΝΤ προσφέρεται να δεχτεί στους κόλπους του το Κόσοβο ως νέο μέλος.
29/6/2009 Η Παγκόσμια Τράπεζα προσφέρεται να δεχτεί ως μέλος της το Κόσοβο.
Μάιος – Ιούλιος 2010 Αλβανόφωνοι και Σέρβοι συγκρούονται στη Μιτρόβιτσα στα χειρότερα επεισόδια που ξέσπασαν έπειτα από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου.
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου